Προδικαστικό ερώτημα C-814/18, Ursa Major Services
Κοινή αλιευτική πολιτική – Κανονισμός (ΕΚ) 1198/2006 – Άρθρο 55, παράγραφος 1 – Χρηματοδοτική συνεισφορά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας (ΕΤΑ) – Επιλεξιμότητα δαπανών – Προϋπόθεση – Δαπάνες που έχουν όντως πραγματοποιηθεί από τους δικαιούχους – Έννοια
Με το προδικαστικό ερώτημα C-814/18, το College van Beroep voor het bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) έθεσε ζητήματα σχετικά με την ερμηνεία άρθρου άρθρου 55, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1198/2006 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 2006, για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας. Ειδικότερα, τέθηκε το ζήτημα εάν το άρθρο 55, παράγραφος 1, του ως άνω κανονισμού εφαρμόζεται στη σχέση μεταξύ της διαχειριστικής αρχής ενός επιχειρησιακού προγράμματος, όπως ο Υπουργός, και του δικαιούχου επιδοτήσεως χορηγηθείσας στο πλαίσιο του ΕΤΑ, και αν, επομένως, η διάταξη αυτή μπορεί να προβληθεί κατά του ως άνω δικαιούχου. Περαιτέρω, το εθνικό δικαστήριο ζήτησε να διευκρινιστεί αν ποσό, το οποίο έχει χρεωθεί στον δικαιούχο μιας επιδοτήσεως χορηγηθείσας στο πλαίσιο του ΕΤΑ μπορεί να θεωρηθεί ως δαπάνη που έχει όντως πραγματοποιηθεί, κατά την έννοια του άρθρου 55, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού , ακόμη και αν ο τρίτος που χρέωσε το ποσό αυτό παρέσχε επίσης χρηματοδοτική συνεισφορά για το επιδοτούμενο έργο, εκδίδοντας για παράδειγμα χωριστό τιμολόγιο.
Με απόφασή του της 22ας Ιανουαρίου 2020 (EU:C:2020:27) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι :
«Tο άρθρο 55, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1198/2006 του Συμβουλίου, …, για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εφαρμόζεται στη σχέση μεταξύ της διαχειριστικής αρχής ενός επιχειρησιακού προγράμματος και του δικαιούχου επιδοτήσεως χορηγηθείσας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας, και, επομένως, η διάταξη αυτή μπορεί να προβληθεί κατά του ως άνω δικαιούχου.
-Το άρθρο 55, παράγραφος 1, του κανονισμού 1198/2006 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ποσό το οποίο έχει χρεωθεί στον δικαιούχο μιας επιδοτήσεως χορηγηθείσας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας και το οποίο έχει καταβληθεί από τον εν λόγω δικαιούχο μπορεί να θεωρηθεί ως δαπάνη που έχει όντως πραγματοποιηθεί, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, ακόμη και αν ο τρίτος που χρέωσε το ποσό αυτό παρέσχε επίσης χρηματοδοτική συνεισφορά για το επιδοτούμενο έργο, είτε συμψηφίζοντας την απαίτησή του έναντι του δικαιούχου με την απαίτηση του δικαιούχου έναντι του ιδίου, η οποία γεννήθηκε από τη δέσμευση που ο εν λόγω τρίτος ανέλαβε ως προς την εκ μέρους του παροχή συνεισφοράς, είτε εκδίδοντας χωριστό τιμολόγιο, υπό την προϋπόθεση ότι η σχετική δαπάνη και η σχετική συνεισφορά δικαιολογούνται δεόντως με εξοφλημένα τιμολόγια ή με λογιστικά στοιχεία ισοδύναμης αποδεικτικής αξίας, όπερ εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει».
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου στην ακόλουθη διεύθυνση : https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=222505&pageIndex=0&doclang=el&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=6531452
