Προδικαστικό ερώτημα C-564/20, PF και MF κατά Minister for Agriculture, Food and the Marine και Sea Fisheries Protection Authority (SFPA)
Κοινή αλιευτική πολιτική – Κανονισμός (ΕΚ) 1224/2009 – Σύστημα ελέγχου – Άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, και άρθρο 34 – Καταγραφή των αλιευμάτων και της αλιευτικής προσπάθειας – Διαβίβαση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των πληροφοριών σχετικά με την ποσότητα αλιευθείσας καραβίδας – Δυνατότητα χρήσης και άλλων δεδομένων εκτός εκείνων που περιλαμβάνονται στο ημερολόγιο αλιείας – Εύλογη και επιστημονικά έγκυρη μέθοδος για την επεξεργασία και τον έλεγχο των δεδομένων – Απαγόρευση αλιείας
Με το προδικαστικό ερώτημα C-564/20, το Supreme Court (Ιρλανδία) έθεσε ζητήματα απτόμενα της ερμηνείας του Κανονισμού (ΕΚ) 1224/2009 του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2009, περί θεσπίσεως κοινοτικού συστήματος ελέγχου της τήρησης των κανόνων της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Ειδικότερα, τέθηκε το ζήτημα εάν υποχρεούται η ενιαία αρχή ελέγχου κράτους μέλους, κατά την εκπλήρωση των υποχρεώσεων κοινοποιήσεως προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πιστοποιήσεως που υπέχει κατά τα άρθρα 33, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, και 34 του ανωτέρω κανονισμού, να περιορίζεται στην κοινοποίηση των δεδομένων αλιείας από συγκεκριμένο ιχθυότοπο που καταχωρούνται από τους ίδιους τους αλιείς δυνάμει των άρθρων 14 και 15 του κανονισμού, οσάκις η ενιαία αρχή ελέγχου θεωρεί ευλόγως τα καταχωρούμενα δεδομένα ανακριβή σε μεγάλο βαθμό, ή αν διατηρεί η αρχή αυτή το δικαίωμα να εφαρμόζει άλλες, εύλογες και επιστημονικά έγκυρες, μεθόδους επεξεργασίας και πιστοποίησης των καταχωρούμενων δεδομένων ώστε να καταλήξει σε εγκυρότερα στοιχεία απόληψης προς κοινοποίηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Επίσης, τέθηκε το ζήτημα του κατά πόσον δύναται η ενιαία αρχή, οσάκις έχει ευλόγως καταλήξει στο ανωτέρω συμπέρασμα, να καταφεύγει επιτρεπτά σε άλλες ροές δεδομένων, όπως τα δεδομένα από τις αλιευτικές άδειες και τις άδειες αλίευσης, τα δεδομένα του συστήματος παρακολούθησης σκαφών, τις δηλώσεις εκφόρτωσης, τα δελτία πώλησης και τα παραστατικά μεταφοράς.
Με απόφασή του της 10ης Φεβρουαρίου 2022 (EU:C:2022:90) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι: «Το άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, και το άρθρο 34 του κανονισμού (ΕΚ) 1224/2009 έχουν την έννοια ότι η ενιαία αρχή ελέγχου ενός κράτους μέλους δεν υποχρεούται να κοινοποιεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μόνον τα δεδομένα που καταγράφουν οι πλοίαρχοι αλιευτικών σκαφών στο ημερολόγιο αλιείας, κατ’ εφαρμογήν των άρθρων 14 και 15 του κανονισμού αυτού, ή αν μπορεί να χρησιμοποιεί μια εύλογη και επιστημονικά έγκυρη μέθοδο, όπως η αποκαλούμενη μέθοδος του «διανυθέντος χρόνου», για την επεξεργασία των δεδομένων αυτών, προκειμένου να διασφαλίσει την ακρίβεια των αριθμητικών στοιχείων που κοινοποιεί στην Επιτροπή όσον αφορά τα αλιεύματα».
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου στην ακόλουθη διεύθυνση: https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=253727&pageIndex=0&doclang=EL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=94439
